Kontrakt menedżerski jest umową nienazwaną, co oznacza, iż nie został dotąd uregulowany w przepisach prawa cywilnego. Strony zawierające przedmiotową umowę, mogą na zasadzie autonomii woli stron i dojścia do wspólnego porozumienia, swobodnie określić swoje wzajemne prawa i obowiązki.
Wolność ta nie jest jednak absolutna. Granice stanowią tu przepisy prawa, zasady współżycia społecznego oraz natura tego stosunku zobowiązaniowego (art. 58 Kodeksu Cywilnego).
Umowa menedżerska to umowa dwustronnie zobowiązująca i odpłatna. Podstawową jej treścią jest zarządzanie (prowadzenie) przedsiębiorstwa. Zawierając taką umowę, zarządca zobowiązuje się, za wynagrodzeniem, do stałego i efektywnego prowadzenia przedsiębiorstwa w imieniu i na rachunek drugiej strony.
Zarządcami mogą być osoby fizyczne, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i osoby prawne. Druga strona kontraktu musi być zawsze przedsiębiorcą. Przyjmuje się, że kontrakt menedżerski, to umowa starannego działania z elementami umowy rezultatu. W umowie można szczegółowo opisać, na czym ta staranność powinna polegać. Niemniej zarządca będzie zasadniczo ponosił odpowiedzialność za brak starannego działania, a nie za nieosiągnięcie rezultatu. Przedsiębiorca może jednak stymulować zarządcę do osiągnięcia pożądanych wyników poprzez zastrzeżenie w umowie obniżenia wynagrodzenia w razie nieosiągnięcia wyznaczonego rezultatu. Wysokość wynagrodzenia zależy od uzgodnień stron, niemniej powinno być ono w umowie określone, jeśli nie w postaci konkretnej kwoty, to przynajmniej poprzez wskazanie zasad jego naliczania.
W kontrakcie menedżerskim nie powinno być zapisów charakterystycznych dla stosunku pracy. Menedżer bowiem powinien mieć pozostawioną swobodę w zakresie prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie musi wykonywać powierzonych czynności osobiście, strony mogą dopuścić wykonywanie danych czynności przez osoby trzecie (zastępców). Menedżer sam może zadecydować o sposobie i czasie poświęconym na realizację powierzonych mu zadań. Czas pracy nie może być tu ściśle określony, zależy bowiem od nałożonych na zarządcę obowiązków.
Odpowiedzialność menedżera za szkodę wyrządzoną przedsiębiorcy odbywa się na ogólnych zasadach określonych przez Kodeks Cywilny. Menedżer ponosi odpowiedzialność w pełnej wysokości, nie tylko za wyrządzoną przedsiębiorstwu rzeczywistą szkodę, ale także za utracone korzyści, które przedsiębiorca mógłby osiągnąć, gdyby menedżer nie spowodował szkody. Menedżer ponosi swoją odpowiedzialność zarówno za działania, jak i zaniechania. Ponadto menedżer może ponosić odpowiedzialność za czyny cudze, jeśli wykonuje swoje czynności za pomocą innych osób, bądź innym osobom powierzył ich wykonanie.
Należy pamiętać, że sądem właściwym dla dochodzenia roszczeń wynikających z kontraktu menadżerskiego będącego umową cywilną jest sąd rozpoznający sprawy cywilne, a nie sąd pracy. Inne są również terminy przedawnienia roszczeń. Do przedawnienia roszczeń cywilnoprawnych stosowane są art. 117 i 751 K.C. Zgodnie z wyżej wymienionymi przepisami, roszczenia majątkowe przedawniają się z upływem 10 lat, natomiast roszczenia okresowe i związane z prowadzoną działalnością gospodarczą z upływem lat 3.
poleca:
